Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΑΣ !!!!!

                Το να πετύχεις καλό δάσκαλο στις μέρες μας το θεωρώ λαχείο. Ειδικά στα πρώτα τρυφερά τους χρόνια όταν φτάνουν στο μεγάλο σχολείο από το νηπιαγωγείο του Ιούνη στο Δημοτικό του Σεπτέμβρη και βλέπεις τον τρόμο ζωγραφισμένο στα ματάκια τους .

                Κάπως έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς με τον μικρό μας πριν από 2 χρόνια.... Μάθαμε πως θα μας έπαιρνε αυτή η γλυκιά και όμορφη κοπελίτσα που ήταν καινούργια στο σχολείο μας . Μάθαμε πως την λένε Δήμητρα, πως είναι από την Πάτρα και πως η τάξη αυτή θα είχε 26 παιδάκια και τα 2 από αυτά θα είχαν παράλληλη στήριξη . Αναρρωτιόμουν θυμάμαι τότε αν θα μπορούσε αυτή η ντελικάτη κοπελίτσα να τα καταφέρει . Όχι μόνο τα κατάφερε....



              Το πρώτο πράγμα που μας ζήτησε ήταν να φέρουμε μαξιλαράκια για τα καθίσματα των παιδιών μας. Παραξενέυτηκα...Δεν το είχα ξανακούσει. Κι όμως, ήταν μια λεπτομέρεια που έκανε την διαφορά αφού ήθελε τα παιδάκια μας  να κάθονται αναπαυτικά και να νιώθουν άνετα.

           Τα παιδάκια μας την λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή. Ερχόταν πάντα περιποιημένη και ορεξάτη γεμάτη με νέες ιδέες . Πάντα ευρηματική, πάντα ακούραστη....ΔΑΣΚΑΛΑ με όλη την σημασία της λέξης! Για εμάς η κα Δήμητρα δεν ήταν απλά λαχείο. Ήταν τζακ ποτ !!!! Τα έβγαλε πέρα και με έβγαλε ψεύτρα σε όλες τις αμφιβολίες μου. Αγάπησε τα παιδάκια μας πολύ και κατάφερε να ενώσει το τμήμα της και χειρίστηκε το θέμα με τα παιδάκια που είχαν παράλληλη στήριξη τόσο καλά που πλέον δεν ήταν "πρόβλημα " για κανέναν.

             Ήθελα το αποχαιρετιστήριο δώρο για την υπέροχη δασκάλα μας να είναι ξεχωριστό όπως και εκείνη για εμένα . Μέρες το σκεφτόμουν μα δεν έβρισκα κάτι το αντάξιό της. Σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητο ρωτάω το μικρό μου αγόρι: Τι είναι για σένα η δασκάλα σου; Μπορείς να μου την περιγράψεις ; Είναι πολύ όμορφη, είναι γλυκιά, ξέρει πολλά και είναι σοφή.....





            Μόλις είχα αποφασίσει το δώρο που θα της κάναμε !!!! Σε ένα καλάθι θα έβαζα όλα αυτά που συμβόλιζε για εμάς η κα.Δήμητρα. Βάλαμε σε ένα καλάθι καραμέλες για την πιο γλυκιά δασκάλα. Σε ένα μαγαζάκι από τα τουριστικά αγόρασα μια μικρή κουκουβάγια ( η δασκάλα μας είναι σοφή ) και ένα μικρό κηροπήγιο με έναν ήλιο που συμβολίζει τα φώτα που έδωσε στα παιδιά μας και την ζεστασιά της καρδιάς της. Σε ένα μαγαζί που πουλάει διάφορα είδη για βάφτιση αγόρασα ένα πινακάκι σε σχήμα καρδιάς και ο μικρός της έγραψε καλό καλοκαίρι !



                              Η καρδιά συμβολίζει την αγάπη που νιώθουμε για εκείνη. Για τα φτερά που έδωσε στα παιδιά μας της αγόρασα μια πεταλούδα που από πίσω της κόλλησα μαγνητάκι . Το ίδιο έκανα και στην νεράιδα που συμβολίζει το πόσο όμορφη είναι και το πως την έβλεπε το παιδί.


                            Πρόσθεσα ένα μπουκέτο από άνθη λεβάντας επειδή έκανε τα μικρά σποράκια μας να ανθίσουν. Στο τέλος έβαλα και ένα καραβάκι από τσόχα για το όμορφο αυτό ταξίδι των 2 χρόνων.. Αντί για κάρτα της αγοράσαμε το καταπληκτικό παραμύθι " Όλα για την δασκάλα μου " και εκεί της έγραψα τις ευχές μας και το τι συμβολίζουν τα πράγματα μέσα στο καλάθι.Γενικά προτιμώ το βιβλίο από μια κάρτα που θα καταχωνιαστεί σε κάποιο συρτάρι.



                      Το καλάθι μας λοιπόν είναι έτοιμο γεμάτο αναμνήσεις και όμορφα συναισθήματα κάτι που κάνει την αξία του ανεκτίμητη! Είμαι σίγουρη πως θα αρέσει πολύ στην δασκάλα μας και ανυπομονώ να δω την έκφραση του προσώπου της όταν το δει την Τετάρτη.



             Κάποιες φορές δεν θέλει κόπο...θέλει τρόπο και αυτός είναι ο λόγος που μοιράζομαι αυτήν την ιδέα μου μαζί σας αν κι εσείς τελευταία στιγμή ψάχνεστε για δώρο. Ελπίζω να βοήθησα .
                   Κλείνω με μια φωτογραφία από το υπέροχο αυτό παραμύθι...



                     Κα  Δήμητρα σε ευχαριστούμε για το μαγικό ταξίδι ! Για αυτό που έδωσες στα παιδιά μας ! Για την αγάπη , για την φροντίδα, για την γνώση, για την όρεξη...για όλα !!!!Όλα για την δασκάλα μας !!!! Όλα !!!! Θα μας λείψεις !!!! Ήδη μας  λείπεις !!!!

                                                                 Γιώτα

                                                     yiotamar@gmail.com


    * Αν σου άρεσε η ιδέα μου μπορείς να την μοιραστείς με τους φίλους σου ! Θα χαρώ πολύ !!!

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Αφιερωμένη εξαιρετικά !!!!

                                 Σήμερα ξημέρωσε η πιο ωραία γιορτή . Η γιορτή της μητέρας !!! Η μέρα που προσωπικά για εμένα είναι μια γιορτή τόσο σημαντική όσο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Σήμερα τα μικρά παιδάκια θα κόψουν ίσως λουλουδάκια για να δωρίσουν στις μανούλες, άλλα θα ζωγραφίσουν μια όμορφη ζωγραφιά για την μανούλα, κάποια άλλα ίσως της αγοράσουν και κάτι. Τα δικά μου "αστέρια" συνήθως την βγάζουν με ένα"χρόνια πολλά μανούλα" συνοδευόμενο με ένα αγριολούλουδο έξω από τον κήπο μας και με ένα γλυκό φιλάκι γεμάτο τύψεις που για άλλη μια χρονιά με ξέχασαν και δεν μου πήραν δώρο. Ειδικά αν θα τους παραπονεθώ, τότε ίσως ακούσω : "είσαι η πιο γλυκιά, καλή, έξυπνη, καταπληκτική όμορφη, μανούλα στον κόσμο". Καθαρόαιμα αρσενικά! Τι να πεις....





                Μεγαλώνοντας για κάποιο λόγο σταματάμε να εκφράζουμε την αγάπη μας στην μάνα μας. Μας φαίνεται πολύ παράξενο όταν πρέπει να της πάρουμε δώρο για την γιορτή της μητέρας. Ακόμη κι όταν γίνει αυτό δεν θα συνοδεύεται από καρτούλες και λόγια μελιστάλακτα.Τα όμορφα λόγια πλέον βγαίνουν με δυσκολία. Γιατί η μάνα μας ήταν και θα είναι πάντα ο κυματοθραύστης μας. Το δεδομένο μας.

               
  Και τι δεν θα 'δινα για μια ακόμη αγκαλιά της, για μια ακόμη συμβουλή της, για ένα ακόμη "άσε με κι εσύ ρε μαμά", για μια ακόμη στιγμή μαζί της. Μου λείπει...πάντα και παντού και ειδικά σήμερα ακόμη περισσότερο. Όσος χρόνος κι αν έχει περάσει, η απουσία της πάντα θα πονάει και θα είναι αισθητή. Αχ μαμάκα μου..... Κι όμως, από τότε που έφυγε από κοντά μας  και ειδικά στην γιορτή της μητέρας, προσπαθώ να την φέρνω κοντά μας  με κάθε τρόπο.



             Αυτή είναι μια ανάρτηση αφιερωμένη εξαιρετικά για όλες τις μητέρες που έγιναν άγγελοι και μπορεί για κάποιους να φαντάζει χαζό αλλά ναι, υπάρχουν τρόποι για να πεις χρόνια πολλά στην μητέρα σου που πλέον δεν είναι στην ζωή.Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι φεύγουν μόνο όταν τους ξεχνάμε.....

            Δες λοιπόν τι μπορείς να κάνεις :

  1. Μπορείς να φτιάξεις  μία αγαπημένη της συνταγή και να την φάτε στο σημερινό Κυριακάτικο τραπέζι!
  2. Μπορείς ακόμη να πας σε ένα αγαπημένο μέρος που πηγαίνατε μαζί για καφέ ή φαγητό.
  3. Μπορεί να γεμίσεις τα βάζα σου με τα αγαπημένα της λουλούδια
  4.  Ακόμη καλύτερα να φυτέψεις τα αγαπημένα της λουλούδια
  5. Αν η μητέρα σου είχε ένα αγαπημένο τραγούδι βάλτο να το ακούσουν τα εγγόνια της λέγοντάς τους πόσο άρεσε στην γιαγιά τους
  6. Αν η μητέρα σου άνηκε σε κάποια φιλανθρωπική οργάνωση, μπορείς να συνεισφέρεις εις μνήμην της.
  7. Επίσης μπορείς να κάνεις μια καλή πράξη μαζί με τα παιδιά σου για την ψυχή της και για να νιώθει υπερήφανη για εσένα
  8. Μπορείτε να ανάψετε ένα κεράκι  στην εκκλησία και το καντήλι στο σπίτι.
  9. Να την "επισκεφτείτε" στο μνήμα αφήνοντάς της λίγα λουλούδια
  10. Αν είσαι γυναίκα να φορέσεις ένα ρούχο της εκείνη την ημέρα
  11. Αν είναι εφικτό να καλέσεις τους αγαπημένους της συγγενείς για φαγητό
  12. Τέλος, να της γράψεις ένα γράμμα με όλα αυτά που θα της έλεγες αν την είχες κοντά σου.
          Θέλω να κλείσω αυτό το post με ένα ποίημα του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούτ Νταρουίς που ανακάλυψα πέρυσι και κάθε φορά που το διαβάζω εξακολουθώ να συγκινούμαι ιδιάιτερα.
                               
 ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ

Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου
Ο καφές της μάνας μου
Το άγγιγμά της
Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις
Μέρα τη μέρα
Πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου
Την ώρα του θανάτου μου
Πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου
Και αν έρθω πίσω κάποια μέρα
Βάλε με σα μαντήλι στα βλέφαρά σου
Τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη
Που την αγίασαν τα βήματά σου
Δέσε μας μαζί
Με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου
Με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου
Μπορεί να γίνω αθάνατος
Μπορεί να γίνω Θεός
Εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου
Αν καταφέρω και γυρίσω
Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου
Σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου
Δίχως την ευχή σου
Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ
Μεγάλωσα πολύ
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί
Για να βρω με τα χελιδόνια
Το δρόμο πίσω
Στην άδεια σου αγκαλιά.


                                   Χρόνια μας πολλά μανούλες !!!!!!

                                                            Γιώτα

                                                                                                              yiotamar@gmail.com 

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Μίλα για την χαρά σου !!!!

                          Πως περνάει έτσι ο χρόνος;;; Για πότε είμαστε στο νέο σπίτι μας και αδειάζουμε κόυτες , έπειτα να προσπαθούμε να το συνηθίσουμε, έπειτα να έρχεται ένας από τους δυσκολότερους χειμώνες που έχω περάσει ποτέ αφού η οικογένεια χωρίστηκε στα δύο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Για πότε έπειτα ήρθε το καλοκαιράκι σαν βάλσαμο και στο τέλος του η οικογένειά μας ενώθηκε και πάλι... Μετά πάλι για πότε άρχισαν τα σχολεία, για πότε ξαναμετακομίσαμε  και για πότε μετά μετρούσαμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα...και τώρα να ΄μαι πάλι εδώ, τέλος Γενάρη να κάνω την ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε....
           
                        Το 2015 ήταν από τις πιο ζόρικες χρονιές που έχω περάσει για πολλούς και διάφορους προσωπικούς λόγους. Μέχρι και την τελευταία του ημέρα με ζόρισε άσχημα. Ρίχνοντας όμως μια πιο προσεκτική ματιά στο instagram μου και στις φωτογραφίες που ανέβαζα άλλαξα γνώμη...... Η γκρίνια μου και η μιζέρια μου έβλεπαν μόνο τα άσχημα. Κι όμως....

                       Τελικά όταν κάτι μας πονάει πρέπει να το αφήνουμε πίσω, να το διαγράφουμε και να προχωράμε. Oι άνθρωποι λατρεύουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο τις λύπες μας από τις χαρές μας. Ήταν ένα χαρακτηριστικό μου γνώρισμα η γκρίνια ως καρκίνος στο ζώδιο και διαπίστωσα πως όσο γκρίνιαζα  τόσο πιο πολύ προσέλκυα κι άλλους λόγους για να γκρινιάζω.  Αυτός ήταν ο μοναδικός μου στόχος για την νέα χρονιά που ήρθε. Να σταματήσω αυτή την κακή ενέργεια. Να σταματήσω την γρουσουζιά που προκαλούσα με τα λόγια μου.
     Τέλος η γκρίνια λοιπόν για να έρθουν τα όμορφα πράγματα...



                         Για να έρθουν τα όμορφα πράγματα στην ζωή μας πρέπει πάνω απ΄ όλα να είμαστε ευγνώμονες για ότι καλό μας έχει έρθει. Μόνο έτσι θα έρθουν κι άλλα καλά. Το σύμπαν είναι γενναιόδωρο μόνο αν δεν είμαστε αχάριστοι και εκτιμάμε πραγματικά τα δώρα του. Είναι ένα από τα πολλά μαθήματα που έμαθα όλα τα χρόνια που κάνω yoga. Έτσι κι εγώ μετατρέπω το δύσκολο ΄15 σε εύκολο και κρατάω μόνο τις όμορφες στιγμές του.

                        Από τον βαρύ και μακρύ χειμώνα θα κρατήσω τα αμέτρητα ουράνια τόξα που μέτρησα κοιτώντας από το παράθυρό μου στο προηγούμενο μας σπίτι .
 


                  Τον ουρανό την ώρα που ξημέρωνε και που κάθε ημέρα ήταν διαφορετικός και κάθε ανατολή ήταν πιο συγκλονιστική από την άλλη . Θυμάμαι πως ήταν το κίνητρο για να ξυπνώ με μια ανυπομονησία κάθε ημέρα...


                  Όταν ήρθε επιτέλους η άνοιξη, βιάστηκα να την βαφτίσω καλοκαίρι και να ξεκινήσουμε οικογενειακώς τα πρώτα μας μπάνια στις 20 Απριλίου. Δεν θα ξεχάσω την ομορφιά του να κολυμπάς και να βλέπεις τα χιονισμένα βουνά απέναντι....




                Τις φωνές των παιδιών με τους νέους φίλους τους τα απογεύματα στην νέα τους γειτονιά....


    Από το καλοκαίρι θυμάμαι τα ατελείωτα beach party και τις συναυλίες με τους φίλους μας....

              
                               Την συναυλία δώρο γενεθλίων μου ....


   Την πιο ωραία έκπληξη ανοίγοντας το ημερολόγιό μου εκείνη την ημέρα από τον μεγάλο μου γιο...

                     Δεν θα ξεχάσω τις ανέμελες στιγμές με τις φίλες μου. Τα γέλια που κάναμε...


                          Από το φθινόπωρο κρατάω τα πικνικ με τους φίλους μας και τα παιδιά μας


























                                   Παρατηρώντας γύρω μας τις ομορφιές της φύσης .....

             
     
                       Κι όλα αυτά ενώ κάποια πρωινά μεταξύ μετακόμισης και αμέτρητων υποχρεώσεων, ξέκλεβα λίγες στιγμές γαλήνης δίπλα στο στοιχείο μου. Στην θάλασσα. Ολομόναχη.....


               Κι έπειτα ήρθε ο χειμώνας που μόλις ξεκίνησε και είναι ακόμη μπροστά. Το λιμάνι αυτή την εποχή είναι πίνακας ζωγραφικής....




                  Οι μέρες έχουν αισθητά μεγαλώσει και έχουν ξεπροβάλλει τα πρώτα δειλά δειλά σημάδια της άνοιξης .....
         
                Τελικά τώρα που το ξανασκέφτομαι το 2015 δεν ήταν και τόσο άσχημη χρονιά. Αντίθετα ήταν υπέροχο. Απλά εξαρτάται από την διάθεση που θες να το δεις . Λοιπόν 2015 σε ευχαριστώ πολύ για όλα και πιο ειδικά για τους νέους φίλους που έφερες στην ζωή μου. Όσο για εσάς που φοβάστε πως το 2016  θα είναι γρουσούζικο, σας έχω μια έκπληξη !!!!!



                       Αν δεν ξέρεις γαλλικά σου λέω λοιπόν πως το 2016 αν το αντικατοπτρίσεις σημαίνει χαρά !!!! Αρκεί να θες να την βιώσεις !!!! Έτοιμοι;;;;;


                             Καλή και χαρούμενη χρονιά φίλοι μου.....

                                                          Γιώτα

                                                                                                                           yiotamar@gmail.com