Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Αγάπη μόνο

     Ημερολόγιο Αγάπης Εβδόμαδα  3η        


           Αυτό ήταν! Ήταν να μην πάρω φόρα και χωρίς καλά καλά να περάσουν ούτε 2 μήνες από το τελευταίο ταξίδι μου στην Λυών, ξαναμπήκα σε αεροπλάνο και αυτή την φορά οικογενειακως για νέες περιπέτειες.

 Όσο πάει φοβάμαι και λιγότερο τα αεροπλάνα. Αρχίζω και συνηθίζω τις αναταράξεις και απολαμβάνω πιο πολύ το ταξίδι και την απίθανη εμπειρία του να πετάς!


             Μπορεί να βρισκόμαστε στα ξένα μα τηρούμε πιστά το ημερολόγιο μας μικρές απλές καθημερινές πράξεις αγάπης. Όπως σας είπα και στο προηγούμενο ποστ δεν θα σας κουράζω αλλά θα αναφέρω τις πιο σημαντικές. Μια από τις αγαπημένες μου καφετέριες στα Χανιά είναι η κουκουβάγια που έχει τα πιο κολασμένα γλυκά και την πιο μαγευτική θέα στην πόλη.



             Οι ιδιοκτήτες είναι πολύ ευαισθητοποιημενοι στα κοινωνικά θέματα κι έτσι με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να συνεισφέρουν. Στην εισοδο λοιπόν του μαγαζιού έχουν στήσει ένα εναλλακτικό δέντρο. Είναι ένα δέντρο από κούπες κουκουβαγιένιες και όποιος τις αγοράσει βοηθάει άμεσα το έργο του ΚΗΦΑΠ.


           
     
            Σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να αγοράσω μερικές και να τις δωρίσω σαν δώρα τώρα τα Χριστούγεννα. Οι παραλήπτες το χάρηκαν ιδιαίτερα μιας και η καφετέρια αυτή είναι σήμα κατατεθέν για την πόλη.Όσοι έχετε έρθει καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Επειδή γράφω αυτό το post από το κινητό μου δυσκολεύομαι αρκετά και γι αυτό συγχωρείστε μου την συντομία.
                     Θα σας αφήσω λοιπόν με 2 φωτογραφίες από την πόλη που βρισκόμαστε και θα σας αφήσω να μαντέψετε. Που είμαστε; Σε ποια πόλη;


     
             Το Ημερολόγιο Της Αγάπης τελειώνει σε λίγες μέρες και θα επανέλθω μετά τα Χριστούγεννα για την τελευταία εβδομάδα αγάπης και όχι μόνο. Μέχρι τότε σας εύχομαι να περάσετε υπέροχα, ήσυχα και οικογενειακά. Εκεί βρίσκεται η ευτυχία μας. Αυτό είναι Χριστούγεννα, μην περιμένετενα ζήσετε τις διαφημίσεις της coca cola. Ένα όμορφο στρωμένο τραπέζι με ζεστό φαγακι φτιαγμένο με αγάπη και οι δικοί μας αγαπημένοι άνθρωποι. Χαρείτε τους όσο μπορείτε γιατί κάποια Χριστούγεννα επόμενα που θα έρθουν κάποιες καρέκλες θα είναι άδειες.



 Ζήστε την μαγεία και εκτιμήστε ότι έχετε. Κυρίως όμως συγχωρείστε και δώστε αγάπη. 
Αγάπη μόνο!
                                                             Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μου

                                                                           Γιώτα






Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Δώσε ελπίδα, δώσε ζωή !!!!

   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΑΠΗΣ WEEK 2       

           Δεν ξέρω για εσάς αλλά τον τελευταίο καιρό νιώθω τρομερή εξάντληση. Κάθε πρωί ξυπνάω κουρασμένη και αναβάλλω το ξυπνητήρι κάθε 10 λεπτά μέχρι που δεν πάει άλλο και ύστερα τρέχουμε σαν τρελοί να προλάβουμε το σχολείο. Κάθε μέρα και χειρότερα. Ξυπνάω με απίστευτη κούραση και κάθε μέρα αναρωτιέμαι : "Άραγε θα τα καταφέρω να βγάλω την ημέρα;" Τρέχουν οι υποχρεώσεις , τρέχουν οι εκκρεμότητες και τρέχω κι εγώ πίσω από όλα αυτά. Όλα περνούν από εμένα μια και φέτος έτσι που ήρθαν τα πράγματα είμαι μόνη μου και πρέπει να φροντίζω τα πάντα. Από την κούραση ξεχνάω. Ξεχνάω ονόματα, πρόσωπα, γεγονότα,ξαναλέω τα ίδια πολλές φορές, βάζω πράγματα κάπου για να μην τα χάσω και τελικά ποτέ δεν θυμάμαι την κρυψώνα μου. Δεν βοηθάει και η εποχή βλέπεις. Το πάπλωμα είναι τόσο δελεαστικό το πρωί και μετά πάλι είναι τόσα πολλά τα καλέσματα. Γενέθλια κάθε μα κάθε Σαββατοκύριακο, εκδηλώσεις, bazaar και ξανά μανά εκδηλώσεις, πάρτι, γιορτές και πάει λέγοντας. Ούτε ένα Σ/Κ που να μην τρέχουμε σαν τρελοί.
           Ακόμη και τα παιδιά έχουν κουραστεί. Ο μικρός μου κάθε λίγο σκαρφίζεται κάτι για να μην πάει σχολείο. Πριν λίγες μέρες μου λέει: Μαμά δεν μπορώ να πάω σχολείο. Είμαι πολύ σοβαρά άρρωστος. Τι έχεις μωρό μου; Έχω απεργία μαμά. Θα τους κολλήσω όλους! Μεγάλο νούμερο σας λέω ο τύπος.

          Μπορεί να τρέχουμε σαν παλαβοί, αλλά δεν ξεχνάμε να τηρούμε καθημερινά το Χριστουγεννιάτικο Ημερολόγιο Αγάπης . Δεν ξέρω όμως τι νόημα έχει να κάθομαι και να γράφω αν πρόσφερα ένα ποσό στον τηλεμαραθώνιο της Unicef ή αν δώσαμε σε ένα ζητιάνο χρήματα ή αν μετέφερα με το αυτοκίνητο μου έναν έφηβο μαθητή σε μια ξαφνική βροχή κ άλλες τόσες καθημερινές πράξεις αγάπης. Από εδώ και στο εξής θα αναφέρω τις πιο σημαντικές από αυτές έτσι ώστε να μην σας κουράζω και να μην γίνομαι γραφική.


        Πριν μια εβδομάδα είχα δει ότι θα γινόταν στην πόλη μας μια 4ήμερη εκδήλωση που σκοπό είχε την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την δωρεά μυελού των οστών.



 Την Δευτέρα λοιπόν το μεσημέρι ήμουν στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου για να ενημερωθώ σχετικά. Από τα πρώτα λόγια δεν μπορούσες να μην συγκινηθείς με ότι άκουγες.....Γύρισα να ζητήσω ένα χαρτί από μια κοπέλα και παρατήρησα πως έκλαιγε κι εκείνη . Παντού δακρυσμένα πρόσωπα και πως να μην δακρύσεις με τα ποσοστά με τις εξομολογήσεις, με τις διαπιστώσεις. Να αντιλαμβάνεσαι το πόσο έχεις αργήσει να γίνεις δότης και πιθανότατα να είχες σώσει μια ζωή .Ίσως ήταν ένα παιδί. Σαν το δικό σου παιδί και η μανούλα του, που όπως κι εσύ έτσι κι αυτή έκανε όνειρα για το σπλάχνο της και τώρα καθόταν εκεί μαραζωμένη σε ένα παγωμένο δωμάτιο ενός νοσοκομείου και ήλπιζε πως θα βρεθεί ο δότης μέχρι και την τελευταία ημέρα που τελικά...... πέθανε. Ένα μικρό παιδί εκεί έξω να έφυγε και εσύ με μια τόσο μα τόσο απλή διαδικασία θα μπορούσες να το είχες σώσει όμως.... Ένας πατέρας που αρρώστησε κι ελπίζει πως κάπου στον κόσμο δεν μπορεί..... θα βρεθεί συμβατό μόσχευμα από κάποιον για να γυρίσει πάλι πίσω να διαβάζει παραμύθια στα παιδιά του,όμως δυστυχώς....... Έφυγε! Να βλέπεις ένα μικρό πλάσμα που έφτασε ένα βήμα πριν από τον θάνατο και τώρα να την βλέπεις στην αποφοίτησή της ολόκληρη γυναίκα πια και δίπλα της ο άνθρωπος που την ξαναγέννησε. Γιατί ουσιαστικά γέννα είναι. Δίνεις ζωή! Όλα αυτά δεν τα ήξερες και είναι όλα πραγματικές ιστορίες. Τώρα όμως που ξέρεις δεν έχεις άλλη επιλογή παρά μόνο να τρέξεις να προλάβεις να βοηθήσεις να μην φύγουν άδικα άλλοι άνθρωποι.
            Αυτό που με στεναχώρησε είναι το πόσο λίγοι εθελοντές είμαστε στην Ελλάδα σε μια τόσο μα τόσο ανώδυνη διαδικασία. Στην Ελλάδα μόλις 17.000 περίπου και στην Κύπρο 100.000 εθελοντές. Η διαφορά τεράστια. Κάποια στιγμή όταν μας έδειξαν το video της πρώτης εθελόντριας στην Ελλάδα αυτό ήταν! Το αποφάσισα! Ήθελα να γίνω εθελόντρια. Τώρα !

         Με λίγο υγρό από τα μάγουλα με μία μπατονέτα και συμπληρώνοντας μια απλή αίτηση. Τόσο απλά! Απλούστατα !Αρκεί να είστε υγιείς και από 18 - 45 ετών.


Από εκείνη την ημέρα , εκείνη την στιγμή που υπέγραψα, ένιωσα ένα υπέροχο συναίσθημα και ήθελα να πείσω όλον τον κόσμο να γίνει εθελοντής κι ελπίζω  να μπόρεσα να πείσω έστω και έναν από εσάς τουλάχιστον να πάει να ενημερωθεί από τους ειδικούς. Όταν θα το κάνει σίγουρα θα νιώσει όπως εγώ. Στην σελίδα τους μπορείτε να ενημερωθείτε σχετικά και να παρακολουθήσετε την αληθινή μαρτυρία μιας γυναίκας η οποία ήταν η πρώτη εθελόντρια στην χώρα μας. Ακούστε την ιστορία της και θα νιώσετε όπως κι εγώ....

      Αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή στην δεύτερη μας εβδομάδα στο Ημερολόγιο της Αγάπης κι αφού όπως σας έχω πει είμαι Γενναία   έχω αποφασίσει να δίνω αγάπη. Μόνο αγάπη.....




                  
                                            Καλημέρα εκεί έξω.....
                                                Γιώτα



Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Το Χριστουγεννιάτικο Ημερολόγιο της Αγάπης 2014 edition

             Πάει τόσος πολύς καιρός που έχω να γράψω.. Από τότε που επέστρεψα από το ταξίδι έπεσα κατευθείαν στα βαθιά. Από την επόμενη κιόλας ημέρα ξεκίνησα να πακετάρω και μέχρι αυτή την ώρα που γράφω,ακόμη υπάρχουν κούτες που δεν έχω ξεπακετάρει ακόμη. Μέσα σε λίγα 24ωρα το νέο μας σπίτι έμοιαζε με κανονικό σπιτικό. Κρέμασα τις κουρτίνες, έφτιαξα την κουζίνα, έστησα την βιβλιοθήκη και γενικά σε πολύ σύντομο χρόνο τίποτα δεν θύμιζε ότι πριν λίγες μέρες μέναμε αλλού. Κόλλησα όμως σε μερικές τελευταίες κούτες τις οποίες έχω αφήσει στην βεράντα και αρνούμαι πεισματικά να ανοίξω. Τέλος πάντων ! Τα της μετακόμισης θα τα γράψω σε ένα άλλο post μιας και θέλω να σας περιγράψω αρκετά !
              Δυστυχώς εδώ και ένα μήνα και κάτι δεν έχω τηλέφωνο και internet. Συνδέομαι με ένα στικάκι το οποίο όμως σέρνεται.Γι' αυτό δεν μπορώ να γράφω όσο συχνά θα ήθελα. Η αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση είναι το Χριστουγεννιάτικο Ημερολόγιο της Αγάπης  Για 2η συνεχή χρονιά μετράμε αντίστροφα προς τα Χριστούγεννα με μια τουλάχιστον καθημερινή πράξη αγάπης. Όμως όπως προανέφερα δυστυχώς δεν έχω καλή σύνδεση κι έτσι αντί να γράφω κάθε ημέρα από μια ανάρτηση, θα γράφω μία κάθε εβδομάδα.
              Τα φετινά Χριστούγεννα είναι για μένα εφιάλτης. Από τον Μάρτη που έχασα την μητέρα μου, είναι η πρώτη φορά που δυσκολέυομαι τόσο. Κάθε τέτοια εποχή είχαμε προετοιμασίες για το ταξίδι μας στο χωριό. Δεν ειχαμε ποτέ μα ποτέ κάνει Χριστούγεννα χώρια εκτός από την χρονιά που γέννησα το δεύτερο παιδί μου και ανήμερα των Χριστουγέννων ήμουν στο μαιευτήριο. Τότε ήταν που και η δική της υγεία είχε επιβαρυνθεί κι έτσι δεν είχε καταφέρει να έρθει μέχρι το νησί....Φέτος δεν υπάρχει καμιά διάθεση για στολισμό και παρόλο που έχω μικρά παιδιά, φέτος τους το ξεκαθάρισα οτι δεν θα στολίσουμε ! Η άρνησή μου ήταν και είναι μεγάλη μιας και όπου πάω, ακόμη και στο σούπερ μάρκετ και βλέπω στολισμένα, με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι και θέλω να ψωνίσω γρήγορα και να τρέξω μακριά .Μακρια από ότι μου θυμίζει χαρά και γιορτή. Αλήθεια έχετε νιώσει ποτέ έτσι; Άραγε είναι φυσιολογικό όλο αυτό που νιώθω; Παρατήρησα οτι το μόνο που μου δίνει χαρά αυτές τις ημέρες είναι η χαρά της προσφοράς και χάρη στο ημερολόγιο άρχισα να βλέπω με πιο θετική ματιά τις φετινές γιορτές.



  •  Η Δευτέρα που ήταν η πρώτη μας ημέρα έμοιαζε κατά κάποιο τρόπο στην περσινή 1η ημέρα. Αγόρασα τροφή για γάτες και ταισαμε μαζί με τα παιδιά τα γατάκια της νέας μας γειτονιάς.Τόσο απλά !
  • Την Τρίτη η πράξη αγάπης αφορούσε τα παιδιά μου. Τους αγόρασα ένα μικρό δεντράκι και το έβαλα στο δωμάτιό τους. Όταν επιστρέψαμε από την προπόνηση και το είδαν με τα λαμπάκια αναμμένα, άρχισα να χοροπηδούν και να με ευχαριστούν με αγκαλιάζουν και να με φιλούν. Πράγματι για μένα αυτό ήταν μια υπέρβαση μιας και όπως προείπα οτιδήποτε στολισμένο μου προκαλεί θλίψη.
  • Ένα ζευγάρι παπούτσια που δεν φοράω πλέον μαζί με μερικά ρούχα που έχω πλέον βαρεθεί χαρίστηκαν σε ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη! Αυτή ήταν η καλή πράξη στο ημερολόγιο της αγάπης για αυτή την μέρα.
  • Στην βόλτα που κάνω με τον σκύλο μου στον δρόμο, παρατήρησα κάποια απορρίμματα πεταμένα στην άκρη. Το σημείο είναι αρκετά επικίνδυνο κι έτσι οι υπάλληλοι του δήμου δεν έρχονται.Ένα πρωί πήρα μια σακούλα και μάζεψα ότι μπορούσα.
  • Στο σούπερ μάρκετ πουλάνε κάποια μπισκότα σε σχήμα αστεριού και αγοράζοντάς τα βοηθάς στο έργο του Make A Wish. Αγόρασα αρκετά και τα μοίρασα στα παιδάκια της νέας μας γειτονιάς. Δοκίμασα κι εγώ και ήταν πολύ νόστιμα. Από εκείνη την ημέρα φροντίζω να έχω πάντα στο ντουλάπι μου και να συνοδεύω το ελληνικό καφεδάκι μου κι όχι μόνο. Βρείτε τα κι εσείς σε όλα τα μεγάλα σούπερ. Είναι το "Mπισκοτάκι Aγάπης" Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω πως δεν κάνω έμμεση διαφήμιση  στην εταιρεία σε καμιά μα καμιά περίπτωση !

  • Μια ηλικιωμένη κυρία φορτωμένη με ψώνια βρέθηκε μπροστά μου. Την πήγα με το αυτοκίνητο στο σπίτι της και μάλιστα την πήγα πρώτα από τον μανάβη να πάρει και μερικά ακόμη πράγματα. Μάλιστα το βράδυ που κοιτούσα την αντίστοιχη περσινή ημέρα παρατήρησα έκπληκτη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τι άλλο να πω...
  • Σήμερα σηκώθηκα πρωί πρωί και  καθάρισα με ένα ειδικό σφουγγάρι τους τοίχους σε όλη την είσοδο στην νέα μας πολυκατοικία παρότι την βρήκαμε ήδη λερωμένη. Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο σήμερα και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλή πράξη ακριβώς ή υποχρέωσή μου. Όπως και να 'χει αυτές ήταν οι καλές πράξεις της εβδομάδας που πέρασε.
Θα χαρώ πολύ να μου στείλετε στο: yiotamar@gmail.com και τις δικές σας πράξεις αγάπης κι εγώ θα τις δημοσιεύω είτε στο instagram είτε στην σελίδα μου στο facebook ή στην επόμενη μου ανάρτηση. Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα με τις επόμενες 7 καλές πράξεις . Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά . 
                  
              Σήμερα είναι Κυριακή . Να περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε !
                  
                                              Γιώτα