Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

40 καράτια

             Επιτέλους καταφέρνω μετά από δέκα ημέρες να γράψω . Ήθελα να είμαι πιο συνεπής αλλά....

 Από τότε που κάναμε τα παιδάκια μας , οι δικές μας στιγμές ήταν πάντα στην άκρη . Τίποτα δεν φαντάζει πιο σπουδαίο από τις δικές τους γιορτές , γενέθλια . Εμείς διακριτικά πίσω.

Στις  21 Ιανουαρίου το μεγάλο μου "παιδί " σαραντάρισε.  Έγινε 40 καρατίων γιατί φτιαγμένος από χρυσάφι είναι όλος. Ένας γλυκός άνθρωπος πολύ δοτικός που μας λατρεύει και τον λατρεύουμε. Έπιασα τζακ ποτ που μου λέει και η Δήμητρα . Έγινε 40 και τα 21 χρόνια δηλαδή παραπάνω από τα μισά της ζωής του , είμαστε μαζί....

 'Ηθελα να του κάνω μεγάλη γιορτή αλλά τα οικονομικά μας δεν το επέτρεπαν ούτε για πλάκα. Είχαμε μείνει με μόλις σαράντα ευρώ  για να περάσουμε μια εβδομάδα και τα δύο μας αυτοκίνητα ήταν με λαμπάκι . Δύσκολα τα πράγματα και η ψυχολογία .Ήταν καθημερινή και έτσι κανείς δεν μπορούσε να έρθει (εξάλλου τι θα τους κερνούσαμε);  Έπρεπε όμως κάτι να σκαρφιστώ . Σαράντα καράτια είναι αυτά.
 
Ο Μάριος έβγαλε τον κουμπαρά του και μέτραγε αλλά δεν έφταναν.

Του μαγείρεψα χοιρινό με σέλινο που είναι ένα από τα αγαπημένα του φαγητά και του έφτανε και μόνο αυτό αλλά εγώ ένιωθα λίγη . Όταν ο άλλος σου προσφέρει τα πάντα και είναι μια μέρα τόσο σημαντική θέλεις και εσύ να του το ανταποδώσεις. Αφού φάγαμε το μεσημέρι , τα παιδάκια μας ζητούσαν να κόψουμε τούρτα . Ο Μάριος μου είπε στο αυτί : μαμά δώρο στον μπαμπά δεν πήρες ; Ούτε τούρτα ; Με έκανε κομμάτια. Κεραστήκαμε όλοι από μια σοκολάτα αμυγδάλου και του ξαναευχηθήκαμε. Το απόγευμα έπρεπε να λείψει για καμιά ωρίτσα . Την ώρα που έφευγε είδα στα μάτια του μια θλίψη, μια μελαγχολία.....κάτι. Κάτι έπρεπε να σκαρφιστώ, κάτι , κάτι .......

Τότε θυμήθηκα πως στο ψυγείο είχα μια βασιλόπιτα που την είχα φτιάξει για να την πάρει να την κόψει στην δουλειά του, αλλά την ξέχναγε κάθε μέρα μέχρι που πέρασαν πέντε μέρες. Σιγά να μην τον άφηνα να την πάρει τώρα που μπαγιάτεψε. Μα καλά πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα. Είχα μόλις μία ώρα και αν την είχα και αυτή.


Έφτιαξα ένα σιρόπι για να βάλω στα " παντεσπάνια " μου και κοιτάξτε τι σχηματίστηκε όταν έβαλα την ζάχαρη.        Άλλη μια καρδιά !!!!!!


Χώρισα σε τρία παντεσπάνια την βασιλόπιτα κέικ και άρχισα να ψάχνω στα ντουλάπια μου να δω τι άλλο θα μπορούσα να βάλω μέσα εκτός από το σιρόπι . Στάθηκα τυχερή τελικά αφού βρήκα ότι χρειαζόμουν. Κρέμα ζαχαροπλαστικής , κακάο, σαντιγί , μερέντα . Άρχισα την συναρμολόγηση....


                            Μετά από μία ωρίτσα όλα ήταν έτοιμα . Ουφ!           
                 
                                Τελικά "πάντα υπάρχει τρόπος"



                                                                       Άλλη μια καρδιά!


Το πόσο συγκινήθηκε δεν περιγράφεται . Πότε πρόλαβες μου έλεγε. Σ' ευχαριστώ πολύ και άλλα . Ίσως ήταν τα πιο όμορφα γενέθλια του. Εμείς οι τέσσερις γύρω από μια τούρτα και πολύ πολύ αγάπη. Τι να τα κάνουμε τα τεράστια πάρτυ όταν έχουμε ο ένας τον άλλον.


Όσο για την τούρτα , τελικά ήταν πεντανόστιμη . Μου γύρισε λίγο τον χρόνο πίσω, τότε που η μαμά μου έφτιαχνε την τούρτα για τα δικά μου γενέθλια.


 Η βραδιά έκλεισε με μια ταινία που διάλεξε εκείνος και ήταν ότι έπρεπε για την ημέρα....


Σε αγαπάω πολύ  αντρούλη μου. Μαζί μεγαλώσαμε, μαζί ωριμάσαμε , μαζί κλάψαμε, γελάσαμε, γίναμε γονείς. Είσαι η δύναμή μου . Να είσαι πάντα καλά ...

                                    
                                   Ευχή εγώ δεν θα σου πω 
                                              για τα γενέθλιά σου
                                             απλά υπόσχεση να ζω
                                               για μια ζωή κοντά σου


 Σήμερα έχουν επέτειο οι γονείς μου. Κλείνουν 40 χρόνια γάμου .Να τους έχει ο Θεός καλά εύχομαι !

                                        Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα φιλαράκια.......

                                                               Γιώτα

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Βάλτε το στα πόδια....

               Μετά τις γιορτές και την επιστροφή μας από τις διακοπές μας ένιωθα συνεχώς κουρασμένη. Είχα την ανάγκη να κοιμάμαι πολύ νωρίς το βράδυ και όποτε το επέτρεπαν και οι συνθήκες και το μεσημέρι . Είχα τρομερή ανάγκη να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Το καλοκαίρι στα μέρη μας ξεκινάει νωρίς . Από το τέλος του Μάη πιάνουν οι μεγάλες ζέστες και ξεκινάμε τα καθημερινά μας μπάνια τα οποία για φέτος τέλειωσαν τέλος Οκτώβρη . Ύστερα έρχεται ο Νοέμβριος που έχει την προετοιμασία του σπιτιού μας για τον χειμώνα , μαζί με πολλές γιορτές και την δικιά μας καθιερωμένη γιορτή των παιδιών με το στολισμό του δέντρου μας. Όταν όλα αυτά συνοδεύονται από πολύ πρωινά ξυπνήματα λόγω του σχολείου , δύο ζωηρά τριβολάκια και ένα ταξίδι που όπως και να το κάνεις σε κουράζει και αυτό, δένει το γλυκό.

        Ο Γενάρης λοιπόν ήρθε και για την ακρίβεια κοντεύει να φύγει. Μαζί του κουβαλάει εκτός από την κούραση , μια θλίψη ανεξήγητη και 800.000 θερμίδες παρακαταθήκη από το τέλος του 12 .
   
               Από την Τρίτη ένιωθα ήδη καλύτερα. Φάρμακο τελικά ο ύπνος . Είχα ανάγκη να βγω επιτέλους έξω να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Ξεκίνησα πάλι να περπατάω. Το περπάτημα για κάποιο λόγο με ξεκουράζει . Υπάρχουν φοβερά μέρη εδώ για περπάτημα. Μετά το μεσημεριανό μας και αφού στο σπίτι επικρατεί μια σχετική ησυχία, φεύγω. Είναι η δικιά μου ώρα . Ειδικά την Τετάρτη το απόλαυσα. Έξω έκανε κρύο και έβρεχε. Πήρα την ομπρέλα μου , έβαλα τον σκούφο μου, το χοντρό μου μπουφάν και ξεκίνησα. Ήταν τόσο ωραία....

             Περπατούσα και με μαστίγωνε ο  παγωμένος αέρας και η βροχή στο πρόσωπο .Ήταν πολύ αναζωογονητικό . Η περιοχή που διάλεξα ήταν το Πολυτεχνείο . Από τη μια μεριά η θάλασσα και από την άλλη τα Λευκά Όρη. Υπέροχη διαδρομή....



              Περπατούσα πάνω από μία ώρα , μέχρι που βράδιασε. Το κρύο όλο και δυνάμωνε.....



      Ο ουρανός άνοιξε και σταμάτησε επιτέλους να βρέχει . Εγώ δεν ένιωθα κουρασμένη , αλλά γεμάτη . Γεμάτη από μια ανεξήγητη , ευφορία και άδεια από τις τοξικές σκέψεις που είχα τόσο καιρό και με βασάνιζαν.....
         Όταν όλα σας πνίγουν βάλτε το στα πόδια. Κάνει θαύματα μισή ώρα περπάτημα τουλάχιστον την ημέρα . Θα με θυμηθείτε.

     Ο καλός μου ανησυχούσε και μου τηλεφώνησε. Είσαι καλά ? Δεν πάγωσες ακόμα ? Του ζήτησα να μου φτιάξει ένα περιποιημένο καφεδάκι να πάω σπίτι να τον πιούμε παρέα. Αυτός λοιπόν μου τον έφτιαξε με όλη του την αγάπη . Ιδού η απόδειξη.....


         Καθίσαμε παρέα και  με πήρε μια ζεστή αγκαλιά να με ζεστάνει . Αμέσως έτρεξαν και τα ζουζούνια.  Όλοι μαζί μια ζεστή αγκαλιά . Ένιωθα βασίλισσα . Ξέρω πως όσο κρύο και να έχει έξω , στην αγκαλιά τους  θα έχει πάντα καλοκαίρι . Πόση δύναμη κρύβει μια αγκαλιά από αυτούς που αγαπάς ...... Τώρα είμαι σίγουρη πλέον ότι με λατρεύουν . Το είπε και το φλιτζάνι.....

                                                      
                                Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου.....

                                                     Γιώτα

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Το έργο δεν ξαναπαίζεται .....


        Ένας ακόμη χρόνος τελείωσε . Μία υπέροχη χρονιά γεμάτη στην κυριολεξία  . Μια χρονιά γεμάτη από στιγμές και τόσο πλούσια από αναμνήσεις.  Δεν πήγε καμία μέρα χαμένη και τις ζήσαμε όλες μία προς μία. Η ζωή δεν είναι πρόβα, είναι έργο που δεν ξαναπαίζεται και δεν σκοπεύουμε να χάσουμε ούτε μία σκηνή όσο θα έχουμε ο ένας τον άλλον . 'Οταν είμαστε όλοι μαζί έτσι αγαπημένοι , τίποτα δεν με τρομάζει και νιώθω πολύ δυνατή . Όλα μοιάζουν τόσο εύκολα αρκεί να είμαστε όλοι καλά !
 
        Ο Ιανουάριος στις πρώτες του μέρες μας βρήκε στο χωριουδάκι με τους γονείς μας. Κόψαμε την βασιλόπιτα και ανταλλάξαμε φιλιά. Λίγες μέρες μετά, στα Χανιά ανεβαίναμε στον Ομαλό με φίλους και παίζαμε χιονοπόλεμο. Μία εβδομάδα αργότερα , γιορτάζαμε τα γενέθλια του μπαμπά μας με μία τούρτα μπανόφι στολισμένη από τα παιδιά με αεροπλανάκια....


       Ήρθε και ο Φεβρουάριος και δεν θα χάναμε με τίποτα το φοβερό καρναβάλι στο Ρέθυμνο...

   
          Τον Μάρτη που μεγάλωσαν οι ημέρες  άρχισαν και οι βόλτες μας στο λιμάνι και φάγαμε το πρώτο παγωτό του 2012....


            Ο Απρίλιος είχε καλό καιρό, πολλά γενέθλια φίλων και υποδεχτήκαμε τον παππού μας με την γιαγιά μας και περάσαμε παρέα τις ημέρες του Πάσχα....


           Ο Μάιος ήταν υπέροχος μήνας. Πήγαμε με φίλους και γιορτάσαμε σένα πολύ γραφικό χωριό την Πρωτομαγιά  και φτιάξαμε τα στεφάνια μας. Λίγες μέρες αργότερα φυτεύαμε το μποστανάκι μας. Το καλύτερο γεγονός όμως του μήνα, ήταν όταν βραβεύτηκε ο Μάριος μας από το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης και κυκλοφόρησαν γραμματόσημο με το όνομά του (κουκουβά - κουκουβά ).


                    Ο Ιούνιος ήταν άκρως καλοκαιρινός μήνας . Υπέροχες γεύσεις , πανέμορφη πανσέληνος και προς το τέλος του μήνα , καινούριο ανηψάκι, μετά τα γενέθλια του Μάριου και  μετά τα δικά μου . Επίσημα πια καλοκαίρι έκλεισαν τα σχολεία και εγώ πρωτοξεκίνησα το blog μου σαν δώρο για τα γενέθλιά μου..Δείτε εδώ την πρώτη μου ανάρτηση....


             Ο Ιούλιος ξεκίνησε με την γιορτή του μπαμπά και μια υπέροχη μέρα με φίλους στα Μάρμαρα. Δέκα μέρες μετά κάναμε ελεύθερο camping . Τα βράδια του Ιουλίου είδαμε αμέτρητες ταινίες στο αυτοσχέδιο θερινό μας σινεμά.....


                    Τον Αύγουστο φύγαμε για τις διακοπές μας . Λίγο Πήλιο , λίγο Σκιάθος και το τέλος του μήνα μας βρήκε στη λίμνη Πλαστήρα για το γάμο της Βάσως και του Βίκτωρα....

       
          Tον  Σεπτέμβριο τον καλωσορίσαμε στην λίμνη Πλαστήρα . Γυρίσαμε λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία . Ο καιρός ήταν υπέροχος και συνεχίζαμε τα μπανάκια μας. Εκείνο τον μήνα ανακαλύψαμε αυτήν την υπέροχη παραλία η οποία είναι μόλις 10 λεπτά από το σπίτι μας (Αχ βρε Κρήτη )....


      Ο Οκτώβριος ήταν ένας μήνας που τα είχε όλα . Είχε άρωμα Hollywood , έφτιαξα γλυκό σταφύλι, κάναμε τις τελευταίες μας βουτιές , θαυμάσαμε τον μπαμπά μας στην παρέλαση και προς το τέλος του μήνα μύρισε βροχή και κάναμε τις πρώτες φθινοπωρινές μας βόλτες ....


   Ο Νοέμβριος ήταν ένας μήνας χαράς και γιορτής . Λίγο η προετοιμασία της γιορτούλας των παιδιών , η μέρα της γιορτής , ο στολισμός του σπιτιού κάθε μέρα , η κουζίνα να μοσχομυρίζει , γιορτές , γενέθλια . Τα παιδάκια μας στόλισαν αυτό τον μήνα 3 δέντρα σε 3 διαφορετικές γιορτές.
            Μου άρεσαν πολύ τα πρωινά καφεδάκια που έπινα με την Κατερίνα την ώρα που τα παιδάκια μας ήταν στο σχολείο και οι στολισμένες βιτρίνες που χάζευα μετά στην πόλη ...


      Έφτασε και ο Δεκέμβριος ο τελευταίος μήνας αυτού του χρόνου . Τα παιδάκια μας έκαναν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές στο σχολείο τους , κάναμε και τα γενέθλια του μικρού μας Άγγελου και μπήκαμε για άλλη μια φορά στο πλοίο για το χωριό . Περάσαμε όμορφα Χριστούγεννα μαζί με τους δικούς μας, πήγαμε Μακρινίτσα ,Τρίκαλα , Βόλο, κοιμηθήκαμε πολύ και γεμίσαμε τις μπαταρίες μας......



         Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τις ευχές που μου γράφετε κάθε τόσο . Χαίρομαι που σας αρέσουν αυτά που γράφω και μπαίνετε στον κόπο να γράψετε δυο καλές κουβέντες , όλοι εσείς άγνωστοι σε μένα άνθρωποι . Με έχετε βοηθήσει πολύ και ας μην το ξέρετε...

       Το 2012 εκτός από όμορφες στιγμές είχε και δυσάρεστα γεγονότα. Έχασα την αγαπημένη μου γιαγιά , η μαμά μου είχε ένα άσχημο ατύχημα και δυσκολευτήκαμε πολύ οικονομικά . Απογοητεύτηκα από κοντινό μου πρόσωπο (ξανά ) και υποσχέθηκα να το απομακρύνω από την ζωή μου για πάντα αφού μόνο αγάπη δεν νιώθει για εμάς παρόλο που μόνο αγάπη πήρε όλα αυτά τα χρόνια .
  
            Το 2013 όμως , ήρθε με ένα υπέροχο νέο από φίλους και κάτι μου λέει πως θα είναι μια καταπληκτική χρονιά. Είμαι σίγουρη πως θα ανατρέψουμε πάλι κάθε προγνωστικό και θα γράφω τέτοια μέρα του χρόνου παρόμοιες αναρτήσεις.Νιώθω μεγάλη ανάγκη να ευχαριστήσω τον Θεό για τις υπέροχες στιγμές που μου χαρίζει . Έχω γύρω μου την οικογένειά μου και είμαι πάμπλουτη !  Αυτόν τον πλούτο καμμιά κρίση δεν τον ακουμπάει . Το μόνο που με τρομάζει είναι να μην πάθουμε τίποτα  .

               Σας εύχομαι να έχετε όλοι μια τέλεια χρονιά γεμάτη αγάπη και στιγμές . Ελάτε να τους βγάλουμε όλους ψεύτες . Είπαμε το έργο δεν ξαναπαίζεται.................

     Δεν θέλω χρόνε άλλες χαρές εμένα να χαρίσεις,
    μονάχα αυτές που τώρα ζω
    να μην μου τις στερήσεις...............................


                                         Γιώτα