Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Xmas Love Calendar Day 22


Οι κούπες ....


                       Οι προηγούμενες μέρες ήταν αφιερωμένες στο να αναζητώ δώρα για τους αγαπημένους μας. Ο χρόνος πολύτιμος και ανύπαρκτος για να φτιάξω εγώ κάτι αφού σχεδόν όλο τον Δεκέμβριο τον πέρασα μόνη μου με ατελείωτες υποχρεώσεις. Ψάχνοντας λοιπόν στα μαγαζιά, ανακάλυψα κάποιες χριστουγεννιάτικες κούπες μέσα σε ένα όμορφο κουτάκι που είχαν μόλις 1 ευρώ και αφού λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν αποφάσισα αυτό να είναι το συμβολικό μου δωράκι.



            Με τον δάσκαλο του Μάριου είχαμε κάποια προβλήματα οι περισσότεροι γονείς στην τάξη. Έτσι, όταν πήρανε βαθμούς,ήταν η μοναδική τάξη που δεν είχε στην έδρα κανένα δώρο για τον δάσκαλο. Το κλίμα ήταν περίεργο.... Σκέφτηκα ότι αν τον πάρουμε με το καλό και τον καλοδεχτούμε ίσως και να άλλαζε κάτι. Του έφτιαξε λοιπόν ο Μάριος μια κάρτα και του την πήγε μαζί με την κούπα.
Το μεσημέρι που τον ρώτησα τι του είπε ο δάσκαλος του, μου είπε πως τον αγκάλιασε σφιχτά , δάκρυσε και τον ευχαρίστησε. Πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους.....
          Μία τέτοια κούπα χαρίσαμε και στην προηγούμενη δασκάλα του και μόλις με είδε ήρθε κλαίγοντας να μου πει πόσο την συγκινούμε που ακόμα την θυμόμαστε....
          Ο Άγγελος έπαθε μια λαρυγγίτιδα και τον πήγα στην παιδίατρο. Μας δέχτηκε ενώ έπρεπε να φύγει . Μια κούπα για τον άνθρωπο που θεραπεύει τα παιδάκια μας ήταν το λιγότερο που μπορούσα να της δώσω. Συγκινήθηκε πολύ και μου έλεγε βουρκωμένη  ότι θα πίνει τον καφέ της και θα με σκέφτεται........
        Η κομμώτρια μου είναι πολύ καλό κορίτσι. Όποτε πάω να κουρέψω τα παιδιά μας γεμίζει σοκολάτες και καραμέλες και πολλές φορές δεν μας παίρνει χρήματα. Χθες που πήγα να φτιάξω τα μαλλιά μου, της πήγα μία κούπα . Χάρηκε , συγκινήθηκε και με φιλούσε λέγοντάς μου πόσο πολύ χαρούμενη είναι. Μα τι κάνει μία κούπα επιτέλους !
         Δίπλα από το σπίτι μου ήρθε μια καινούρια οικογένεια. Έχουν ένα σκυλάκι που παίζει με τον Nero και προσφέρθηκαν τώρα που θα φύγουμε να μας τον προσέχουν αυτοί. Μπορούσα να μην τους δώσω μια κούπα; Την έστειλα με τον Μάριο και γυρνώντας ο Μάριος με ένα πιάτο κουραμπιέδες από αυτούς, μου λέει : Μα γιατί κλαίνε όλοι με τις κούπες αυτές βρε μαμά;

             Δεν χρειάζονται πολλά για να δώσεις λίγη χαρά . Άλλωστε η κίνηση και η πρόθεση είναι αυτή που συγκινεί. Έτσι δεν είναι;


                             Έχουμε ήδη φύγει από το νησί και ταξιδεύουμε για τον παππού και την γιαγιά. Μέχρι τα Χριστούγεννα και όχι μόνο θα σκορπίζουμε παντού όση  χαρά μπορούμε !!!!

                                                Καλημέρα lolipops. Μόνο 3 μερούλες.....
                                                                     Γιώτα
                                                       ( yiotamar@gmail.com )


2 σχόλια:

  1. τα μικρα πραγματα δινουν αξια. καλες γιορτες. μου αρεσεις και σε διαβαζω καθημερινα.
    μου φαινεται ενα βραβειο το δικαιουσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να περάσετε τέλεια Γιώτα μου!
    Κι εγώ κούπα σκέφτηκα να χαρίσω στη δασκάλα του Φαίδων, αλλά τελικά της έφτιαξα μια πιατέλα με γλυκά και στολίδια (μόλις την τελείωσα...).
    Είναι υπέροχο να βλέπεις πόση χαρά παίρνει κανείς με μικρά, καθημερινά πράγματα!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή