Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ένα καρναβάλι είναι η ζωή...Γλεντήστε την

         Το πόσο όμορφα περάσαμε αυτό το τριήμερο δεν περιγράφεται ! Οι μέρες γέμισαν με τραγούδια και χαρές.  Το Σάββατο που μας πέρασε ήμασταν καλεσμένοι σε κρητικό γάμο. Όποιος έχει ιδέα από κρητικό γλέντι , καταλαβαίνει και πως περάσαμε .......

         Κυριακή μεσημέρι και φύγαμε για το Ρέθυμνο, που το καρναβάλι του  συμπλήρωνε 99 χρόνια παρακαλώ .

Άρμα με τον αγαπημένο Ποπάυ


         Όσοι δεν έχετε έρθει στο Ρέθυμνο απόκριες απλά έχετε χάσει. Ακόμα και αν μισείς τις απόκριες εκεί θα τις λατρέψεις. Κάθε χρόνο και καλύτερα. Όλη η πόλη χορεύει και σου μεταδίδει το κέφι της. Ναι, είναι γεγονός, είναι μεταδοτική η χαρά !
ακόμα και από τα μπαλκόνια χόρευαν όλοι
πολύ χάρηκα αυτή την γλυκιά μανούλα με τους γιους της. Δεν είναι υπέροχοι ;


   
     
           Τα παιδιά μας δεν σταμάτησαν να χορεύουν και να διασκεδάζουν με όλα τα πληρώματα που περνούσαν. Έδειχναν πολύ ευτυχισμένα.......


                     Όλη η πόλη μια γιορτή , ένα γλέντι. Αυτή τη χρονιά, μου φάνηκε να το διασκεδάσαμε όλοι πολύ περισσότερο. Το είχαμε όλοι ανάγκη λίγο ξεφάντωμα μέσα σε τόση μιζέρια. Η συμμετοχή ήταν το κάτι άλλο....

           Ύστερα όλοι μαζί, θεατές και καρναβαλιστές, πήγαμε προς το λιμάνι . Εκεί, όλη η παλιά πόλη γεμίζει από κόσμο. Από παντού ακούς μουσική και το πάρτι συνεχίζεται στα στενά σοκάκια. Μακάρι να μπορούσα να σας μεταδώσω το κλίμα....



          Τέλος όλοι μαζί στο λιμάνι της πόλης για το κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου με τη συντροφιά του Μύρωνα Στρατή. Το πάρτι δεν σταματά !



Το θέμα με τα πυροτεχνήματα έκανε τα παιδάκια μας να τσιρίζουν και να χειροκροτούν από χαρά....

   
        Είναι μοναδική εμπειρία. Δεν έχει καθόλου ταλαιπωρία και του χρόνου που συμπληρώνονται 100 χρόνια θα γίνει χαμός ! Μου άρεσαν πολύ οι στίχοι από τη διαφήμιση που έλεγαν:
               
                         Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι,  έλα να ξεφαντώσουμε και πάλι,
                         θα χορέψουμε ενάντια στην κρίση και αυτό κανείς δε θα μας το στερήσει !

        Γυρίσαμε κατάκοποι γύρω στις 22:00 αλλά πολύ ευτυχισμένοι. Την άλλη μέρα την βγάλαμε πιο χαλαρά. Βόλτα στο κοντινό Μαράθι στην ταβέρνα του Πατρελαντώνη, τρώγοντας θαλασσινά, με  αγαπημένους φίλους. Πετάξαμε τους χαρταετούς μας και φύγαμε αργά το απόγευμα...



     Τα παιδιά μας έλεγαν συνεχώς το πόσο ωραία περνάνε. Αυτό θέλαμε. Να έχουν να θυμούνται. Εύχομαι να μπορούμε να περνάμε πάντα έτσι. Ένα καρναβάλι είναι η ζωή όπως λέει και αυτό το τραγουδάκι . Γλεντήστε την  !

                                                Καλή Σαράκοστή σε όλους σας.....

                                                           

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Τα χρώματα της ευτυχίας



          Μας αρέσουν οι Κυριακές. Μας αρέσουν οι βόλτες . Μας αρέσουν οι εκδρομές. Μας αρέσουν οι καλοκαιρινές λιακάδες του Μάρτη . Μας αρέσει η φύση. Μας αρέσει να φορτώνουμε τα ποδήλατα στο αυτοκίνητο και να ξεκινάμε...... Με το που θα ανοίξει λίγο ο καιρός και θα ζεστάνει τρέχουμε για νέες περιπέτειες. Μας αναζωογονεί , μας ξεκουράζει !!!

        Η Κυριακή που μας πέρασε ήταν ηλιόλουστη και άκρως καλοκαιρινή. Υποσχεθήκαμε στα παιδάκια πικ- νικ. Γεμίσαμε το ψυγειάκι μας με σουβλάκια, τυρόπιτες, πατατάκια, σαλάτες ατομικές σε γυάλινα βάζα, νερά, χυμούς και χαλβά . Φορτώσαμε και τα ποδήλατα και ξεκινήσαμε για την λίμνη του Κουρνά......


                Το μέρος είναι μαγευτικό αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε πουθενά σκιερό μέρος να καθίσουμε αφού τα δέντρα ήταν ακόμη γυμνά και οι όχθες είχαν αρκετά σκουπίδια και περιττώματα ζώων. Θα μπορούσε να είναι πολύ πιο προσεγμένα αλλά όπως και να έχει , το μέρος είναι παραμυθένιο.....






Φύγαμε από εκεί και σε 5 μόλις λεπτά ήμασταν στην παραλία του Καβρού. Μία απέραντη παραλία
όλη δικιά μας.......

             Τα παιδιά έβγαλαν τα παπουτσάκια τους και άρχισαν να τρέχουν ξυπόλητα στην άμμο στριγγλίζοντας από ευτυχία. Στρώσαμε και καθίσαμε να φάμε ακούγοντας μόνο το κύμα. Τίποτε άλλο. Απόλυτη ησυχία. Η παραλία  και εμείς οι τέσσερις .....


                            Ξαφνικά κάτι ακούστηκε. Δεν ήμασταν τελείως μόνοι.......




 Περάσαμε αξέχαστα χωρίς να κάνουμε τίποτα το ιδιαίτερο. Λίγο πρόχειρο φαγητό σε ένα ψυγειάκι και φύγαμε.......


         Δεν μας αγγίζει η κρίση σε αυτή την λατρεμένη χώρα. Έχουμε το μπλε της θάλασσας, το κίτρινο του ήλιου, το πράσινο της φύσης που φυτρώνει ακόμα και μέσα στην άμμο .....


            Όλα τα χρώματα της ευτυχίας τα έχουμε μπροστά μας . Ας την ζωγραφίσουμε. Στο χέρι μας  είναι !


                  Να περάσετε ένα εκπληκτικό τριήμερο. Φορτίστε μπαταρίες και γεμίστε εμπειρίες .....
                             
                                                             Στο επανιδείν....

                                                                    Γιώτα
   

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Θυμάμαι

         
               Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι κάθε ΤσικνοΠέμπτη να διασκεδάζουμε με την ψυχή μας . Οι γονείς μου, μαζί με μια μεγάλη παρέα ξεκινούσαμε για διάφορα ταβερνάκια να το τσικνίσουμε. Συνήθως οι άντρες ντυνόντουσαν γυναίκες ή νύφες ή γριές και οι γυναίκες τσιγγάνες , άντρες, μάγκες και άλλα ευφάνταστα. Κάποιες φορές οι μεταμφιέσεις ήταν τόσο επιτυχημένες, που δεν τους γνώριζες. Ερχόντουσαν μασκαράδες στα σπίτια μας και δεν μιλούσαν και εμείς προσπαθούσαμε να καταλάβουμε ποιοι ήταν. Ούτε να το διανοηθείς σήμερα να ανοίξεις την πόρτα σου σε κάποιον άγνωστο  μασκαρά. Τι όμορφα που ήταν τότε......


      Ο προορισμός μας ήταν η Πλάκα. Σαν κοριτσάκι μικρό που ήμουν, αυτό το μέρος μου φαινόταν μαγικό. Σαν να άνοιγες μια πόρτα και έμπαινες σε σελίδες παραμυθιού.....
         
     Εκεί άρχιζε ο "πόλεμος ". Ακόμα θυμάμαι τον πόνο από τις ροπαλιές. Πηγαίναμε κι εμείς με τα δικά μας πολεμοφόδια. Αφρούς χαρτοπόλεμο, ρόπαλα. Ένα μεγάλο πάρτυ. Όλοι μαζί γνωστοί και άγνωστοι σε ένα ξεφάντωμα. Λιγο αργότερα βρισκόμασταν σε κάποιο από τα κουτουκάκια με την ζωντανή μουσική και τρώγαμε τα κοψίδια μας μασκαρεμένοι. Καταλήγαμε να χορεύουμε μέχρι τα ξημερώματα. Όταν δεν υπήρχαν χρήματα, πηγαίναμε για σουβλάκια. Πάλι ωραία ήταν γιατί κάθε τόσο έμπαιναν στο μαγαζί μασκαράδες και έκαναν διάφορα χαζά στους πελάτες και γελούσαμε.


         Τόσο απλά και τόσο μα τόσο νοσταλγικά. Πραγματικά αναρρωτιέμαι τι αναμνήσεις θα έχουν τα δικά μας παιδιά σήμερα. Δεν υπάρχει ποτέ διάθεση για τίποτα. Όλοι πια έχουν χάσει κάθε
παιδικότητα.     
        Θυμάμαι πριν χρόνια που μια τσικνοΠέμπτη ξεσήκωσα την παρέα να ντυθούμε και να βγούμε με τα παιδιά μας και αφού φτάσαμε στο μαγαζί, μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους. Το μαγαζί δεν ήταν καν στολισμένο και  κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν φόραγε κάτι το αποκριάτικο...


  Η κρίση είναι απλά μια πρόφαση. Αυτή είναι η άποψή μου. Με την μιζέρια δεν λύνεται τίποτα. Πρέπει να διατηρήσουμε τα έθιμά μας και να χτίσουμε αναμνήσεις στα παιδιά μας. Είναι υποχρέωσή μας . Μην βαριέστε! Βγείτε στους δρόμους μασκαρεμένοι να ξορκίσουμε το κακό. Θα έρθει και το κέφι..Δεν χρειάζονται πάντα χρήματα.Με ένα σουβλάκι στο χέρι.  Ελάτε να τους βγάλουμε όλους ψεύτες.

                                              Καλή ΤσικνοΠέμπτη σε όλους σας